Zaterdag 19 mei 2012. Het is al bijna 23.00 als ik afreis naar Heemskerk. Vanavond is het Erik Festival. Dit feest wordt georganiseerd door de Ezelsvrienden (Stefan, Wesley, Wouter, René en Ralf) ter nagedachtenis aan hun overleden vriend Erik. Tegen de tijd dat ik aankom bij de Nozem en de Non sms ik nog even dat ik gearriveerd ben, maar dat is eigenlijk niet nodig. Bij de ingang vind ik direct de eerste Ezelsvriend en daarna de tweede, de derde en de rest. Ze heten me welkom en ik proef gelijk de gemoedelijke sfeer die er binnen heerst. Er zijn ruim 500 man aanwezig, veelal bekenden en indirect bekenden van de Stichting. De Ezelsvrienden zijn duidelijk trots

op de overweldigende opkomst en content met het verloop van de avond tot nu toe. Ze zijn enthousiast en hartelijk. Dat ze veel van de aanwezigen kennen is me duidelijk, het zijn prima gastheren die Ezelsvrienden, subtiel leiden ze het festival in goede banen, ze houden alles scherp in de gaten. Even later sta ik te praten met de ouders van Erik. Ik bewonder hun kracht en moed. Het is logisch dat deze avond voor hen heel dubbel voelt. Hoe dicht liggen intens verdriet en plezier hier bij elkaar. Ze vertellen me over hun leven en dat van Erik op een bijzonder open manier, het ontroert me. Ik ontmoet Marit, het zusje van Erik, die bedacht heeft dat Stichting De Benen Nemen de opbrengst van deze avond mag ontvangen. Haar studie en stage hebben te maken met protheses en revalidatie. Ze is heel beslist als ze zegt dat het echt haar ding is.

De avond nadert het hoogtepunt. Niet alleen voor mij, maar ook voor de vele fans van PaperPlane, topband uit Heemskerk. Zodra zij het podium opkomen barst het gejoel los. Ik ken ze niet, maar na vanavond reken ik me tot de fans van deze band, wat een topact! Na enkele nummers is het zover. De lampen op het podium branden in mijn rug. Nu gaat Stefan bekend maken hoeveel geld er is opgehaald voor Stichting De Benen Nemen….ik kijk de zaal in, veel mensen, ik kijk naar Stefan die een grote grijns op zijn gezicht heeft en ik kijk naar het bedrag op de cheque……7.200 EURO zie ik! Maar dat is geweldig!!! Zo’n grote donatie krijgt Stichting De Benen Nemen eigenlijk nooit…… de zanger van PaperPlane maakt nog een geweldig gebaar door aan te kondigen dat een deel van de CD verkoop aan de opbrengst zal worden toegevoegd. Ik bedenk me dat hier heel wat werk voor is verzet en dat velen hieraan hebben bijgedragen. En Stichting De Benen Nemen mag dat geld gaan uitgeven. Het is een bijzonder moment. Dan gebeurt er iets dat kippenvel oplevert, hier is het allemaal om begonnen, het is ERIK. Zijn beeltenis valt letterlijk uit de hemel naar beneden, via een foto op een spandoek boven het podium. Zijn nummer wordt gespeeld. Het maakt grote indruk op me en dit festival zal nog een tijd in mijn hoofd blijven hangen.

Sinds zaterdagavond neurie ik nu steeds “Cause, I’m leaving on a jetplane……..” Deze avond had ik niet willen missen.

Liselot Gerritzen
Stichting De Benen Nemen